Uitklappen

Frans mortier systeem Stokes-Brandt, model 1937, kaliber 50 mm - Lance-grenades de 50 mm Modèle 37 - 5 cm Granatwerfer 203(f)

mortier

Vanaf 1937 werden bij de Franse infanterie de uit de Eerste Wereldoorlog stammende geweergranaatschietbekers VB (Vivièn-Bessière) vervangen door deze lichte mortieren. Ze werden op pelotonsniveau als ondersteuningswapen ingevoerd en zijn na de Franse nederlaag in 1940 in grote getale door de Duitsers buitgemaakt. Die namen het wapen in gebruik onder de benaming: '5 cm Granatwerfer 203(f)'. Het mortier werd aan de voorzijde geladen door het granaatje van 435 gram in de loop te laten glijden. Afvuren geschiedde met behulp van een trekkermechanisme, de slagpen kon niet, zoals bij grotere mortieren gebruikelijk, worden vastgezet. Bijzonder bij dit wapen is de regeling van de schootsafstand: die werd namelijk niet bepaald door de elevatie van de schietbuis, maar werd geregeld door een gasaftapmechanisme. De loop werd onder 45º vast opgesteld met behulp van een vast gemonteerd waterpasje en in die positie vastgehouden door een staalkabeltje. In de loop waren 25 gaten geboord, die door een stelring in meer of mindere mate konden worden afgedekt. Hierdoor kon overtollig drijfgas ontwijken en werd de dracht van het projectiel bepaald. De schootsafstand was op die manier instelbaar van 80 tot 460 meter. Een goed geoefende bediening kon 15-20 schoten per minuut afgeven.