Uitklappen

Oefentoestel voor de Duitse granaatwerper Panzerfaust 30, kaliber 7.92 x 57 mm

granaatwerper

Bij het in 1942 verschijnen van Russische T-34 tanks aan het front, was de Duitse infanterist niet in staat zich daar tegen te verdedigen: de antitankgeweren waren nutteloos en ook de antitankgeweergranaten hadden niet genoeg doorboringsvermogen. Dr.Heinrich Langweiler, in dienst van HASAG (Hugo Schneider Aktien-Gesellschaft) te Leipzig. ontwierp een 'Faustpatrone', die de voorloper werd van de 'Panzerfaust'. De wapens functioneerden als een terugstootloze vuurmond, hadden vingestabileerde projectielen en waren bedoeld voor éénmalig gebruik. De 'Panzerfaust 30' kwam in 1943 in productie en had een drijflading die het projectiel een aanvangssnelheid gaf van 25 meter per seconde. Dit resulteerde in een maximum dracht van circa 30 meter. Het projectiel had een 'holle lading' en kon maximaal 140 millimeter pantserstaal doorboren. Om met het wapen te kunnen oefenen voor lage kosten werden door wapenmakers per eenheid oefentoestellen als dit exemplaar gebouwd. Hierin werd het staartstuk met grendel van een uitgeschoten geweer gemonteerd, zodat met behulp van een losse patroon een (houten) oefenprojectiel kon worden verschoten. In dit geval werd een Duitse karabijn, model 1898 uit 1916 hiervoor gebruikt.