Uitklappen

Antitankbrisantgranaat van de Duitse granaatwerper 'Panzerfaust 100'

antitankbrisantgranaat

Bij het in 1942 verschijnen van Russische T-34 tanks aan het front, was de Duitse infanterist niet in staat zich hiertegen te verdedigen: de antitankgeweren waren nutteloos en de antitankgeweergranaten hadden niet genoeg doorboringsvermogen. Dr.Heinrich Langweiler, in dienst van HASAG (Hugo Schneider Aktien-Gesellschaft) te Leipzig. ontwierp een 'Faustpatrone', die de voorloper werd van de 'Panzerfaust'. De wapens functioneerden als een terugstootloze vuurmond, hadden vingestabileerde projectielen en waren bedoeld voor éénmalig gebruik. Dit model, de 'Panzerfaust 100' kwam eind 1944 in productie en had een dubbele drijflading die het projectiel een aanvangssnelheid gaf van 60 meter per seconde. Dit resulteerde in een maximum dracht van circa 100 meter. Het projectiel had een 'holle lading' en kon maximaal 200 millimeter pantserstaal doorboren. De 'Panzerfaust' is de voorloper geweest van de ook tegenwoordig nog in gebruik zijnde Russische RPG granaatwerpers.