Uitklappen

Schietbuis van Duits mortier model Gr. W. 34, kaliber 81 mm

schietbuis

De Duitse 'Granatwerfer 34' is een mortier op basis van het Stokes-Brandt principe: een gladde schietbuis met onderin een vaste slagpin. Door het projectiel van voren in de schietbuis te laten glijden, valt het op de slagpin, die slaghoedje en drijflading ontsteekt. Met dit soort wapens kan een vuursnelheid van 15 schoten per minuut worden bereikt. De maximale dracht was aanvankelijk 2200 meter, maar werd in de loop van de Tweede Wereldoorlog verhoogd tot 3500 meter, afhankelijk van de munitiesoort. Bijzonder waren de bij dit wapen gebruikte 'Wurfgranate 38 en 39: deze hadden een schokbuis, die na het neerkomen van de granaat deze weer deed opstuiteren en circa 2 meter boven de grond liet exploderen. De scherfwerking was daardoor veel effectiever. Deze brisantgranaten waren bij de Geallieerden zeer gevreesd en werden 'Bouncing Betty's' genoemd. Ondanks de aanduiding '34' in de naam, werd het wapen eerst in 1937 in gebruik genomen en tot in maart 1945 doorgeproduceerd.