Uitklappen

Duits antitankkanon model 97/38, kaliber 75 x 338 R

kanon

De sterke verliezen van het Duitse leger aan het oostfront deed de noodzaak voor meer materieel naar voren komen. Als één van de oplossingen werd een nieuw type antitankkanon ontworpen. Hiertoe gebruikte men de 75 mm schietbuizen van Franse veldkanonnen model 1897 en plaatste deze op onderstellen van de 5 cm PAK 38. Op deze wijze ontstond een krachtig wapen dat opgewassen was tegen Russische tanks. Dit 7,5 cm 'Panzerjägerkanone' 97/38 bleek redelijk effectief, maar de buitgemaakte massieve Franse (en Poolse) antitankgranaten hadden niet genoeg penetratievermogen op de Russische T-34 tanks. De oorzaak was de korte kamer van het wapen (338 mm), die voor het oorspronkelijke gebruiksdoel als veldkanon was ontworpen. De projectielen kregen een aanvangsnelheid van circa 565 meter per seconde, veel te laag voor massieve antitankprojectielen. Pas toen de Duitsers een granaat met holle lading invoerden, waarvan de penetratie niet afhankelijk was van de projectielsnelheid, kon het wapen zijn taak als antitankkanon naar behoren vervullen. De combinatie van een zware schietbuis met een licht onderstel gaf echter ook problemen en kon niet worden verholpen door de grote mondingsrem. Eind 1943 werd de productie van het wapen stopgezet. Er waren toen betere antitankwapens beschikbaar, maar de 97/38 bleef tot het eind van de oorlog in gebruik. Er zijn 3872 van deze vuurmonden samengesteld.