Uitklappen

Luchtdoelkanon, Duits model Flak 36, kaliber 37 x 264 K

kanon

Het door Rheinmetall ontwikkelde luchtdoelkanon Flak 18 (ingevoerd in 1935) werd al in 1936 vervangen door de het verbeterde Flak 36. Beide uitvoeringen bleven tot het eind van de Tweede Wereldoorlog in gebruik, samen met het opnieuw gewijzigde model Flak 37. De relatief lage vuursnelheid van deze wapens, theoretisch 160, practisch echter 80 schoten per minuut, was de oorzaak voor het in 1943 opnieuw verbeteren van het wapen (Flak 41), waarmee een practische vuursnelheid van 150 schoten per minuut werd bereikt. Het schootsbereik lag met brisantgranaten met zelfvernietiger tussen 3600 en 4200 meter. Met pantserdoorborende projectielen zonder zelfvernietiger kon 8000 meter worden gehaald. Vanaf 1943 waren deze wapens voor vliegtuigbestrijding nauwelijks meer geschikt, doordat de richtmiddelen en de lage vuursnelheid de steeds sneller wordende vliegtuigen niet meer konden bijhouden. Voor bestrijding van licht gepantserde doelen was het wapen nog wel geschikt en vooral bij gebruik van de voor het 3,7 cm PaK ontwikkelde (vingestabiliseerde) steelgranaat met holle lading, zeer effectief. Het wapen is in bruikleen gegeven aan het museum Fort aan den Hoek van Holland.