Zeven betonnen ringsegmenten van een schuilplaats aan de Nieuwe Hollandse Waterlinie, Eerste Wereldoorlog
segment
Mootschuilplaats 1916. Ook bekend als segmentschuilplaats, werd ontwikkeld in 1915-1916 en was opgebouwd uit betonnen segmenten van 40-50 cm breedte die met staalkabels of staven aan elkaar geketend werden. De segmenten werden aanvankelijk op één plaats (Damlustkazerne te Utrecht) in massaproductie gemaakt, maar later ter plekke met prefab bewapening op de forten gefabriceerd. Ter plekke konden de segmenten tot een schuilplaats van gewenste lengte samengevoegd worden. De schuilplaatsen waren niet bestand tegen zware beschietingen, maar een verbetering ten opzichte van de houten en aarden schuilplaatsen. De segmenten werden ingegraven en voorzien van een gronddekking. Diverse exemplaren zijn te vinden op Fort bij Rijnauwen, aan de Gedekte Gemeenschapsweg bij Honswijk, bij Fort Vuren en in de Linie langs de Alm. In 1916 verschenen in en rond de forten rond Utrecht meerdere typen schuilplaatsen. Uit proeven bleek dat deze constructies in het geheel niet bestand waren tegen inslagen van artilleriegranaten. Het gebruik ervan werd door de opperbevelhebber verboden.Bron: Unesco nominatie dossier Stelling van Amsterdam en Nieuwe Hollandse waterlinie