Uitklappen

patroonmagazijn en slagpin van centraalvuurpistool Sauer model 38H, kaliber 7.65 x 17 HR (.32 ACP), 008078

patroonmagazijn

De arrestatie van Seyss-Inquart "Oud-majoor Hugh Roberts vertelde dat hij als jonge kapitein in een regiment van militairen uit Wales (Royal Welch Fusilier) op 6 juni in Normandië landde. Nadat ze uit Normandië uitbraken, vocht hij door Frankrijk, België, Holland en toen in Duitsland. Na meer zware gevechten waren Roberts en zijn regiment de eersten die de Rijn in het Noorden overstaken. Toen ze vlak voor Hamburg waren, gaf Duitsland zich over en stroomden veel Duitsers en Nederlandse collaborateurs de Elbe over, waar majoor Roberts een wachtpost plaatste. Vanuit zijn commandopost kon hij dit goed overzien en op een gegeven ogenblik stopten zijn wachtposten een grote Duitse auto. Hij ging kijken wat er aan de hand was en ontdekte dat het hoge Duitse officieren waren. Een officier kwam uit de auto en verzocht doorgang omdat er een belangrijke generaal, Seyss-Inquart, in de auto zat die door wilde. Roberts eiste dat de man uit de auto stapte en vroeg of hij wapens bij zich had. Hij antwoordde ontkennend, maar Roberts vond een klein pistool in zijn achterzak. Vervolgens werd hij overgebracht naar het hoofdkwartier waar de MP het overnam. Eén van de aanwezigen bij de arrestatie was een 27 jarige tolk uit Nederland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog studeerde hij elektrotechniek aan de TH Delft (nu TU Delft). Na enige tijd werd hij, zoals vele andere studenten wegens studentenverzet opgepakt. Eerst zat hij gevangen in kamp Amersfoort en later in Vught. Van daaruit kwam hij in Eindhoven terecht, waar hij werkzaam was bij Philips als student/werkende. In september 1944 werd Eindhoven bevrijd, hij sloot zich als tolk aan bij de Royal Welsh Fusiliers. Hij moest een Engelse achternaam aannemen omdat een Nederlander officieel niet in het Engelse leger mocht dienen. De tolk kreeg het wapen van Seys-Inquart mee als souvenir, omdat hij uit Nederland kwam en Seyss-Inquart tenslotte rijkscommissaris voor bezet Nederland was. Tot aan zijn overlijden bewaarde de hij het wapen thuis, waarna het bij één van zijn kinderen terecht kwam. Op een gegeven ogenblik kwam het wapen weer tevoorschijn en werd besloten het wapen te schenken aan het Bevrijdingsmuseum Zeeland, die het op zijn beurt aan het NMM heeft geschonken.